Finansminister Erik Brofoss og sonen Karl på Grorud jernbaneverksted i 1947. Gitt att med løyve frå familien.

Gjenreisinga av landet prega den første delen av etterkrigstida. Plan og regulering stod sentralt i den økonomiske politikken. Det private forbruket skulle haldast nede ved hjelp av rasjonering. Kredittmarknaden blei regulert, dels gjennom eit vaksande system av statsbankar og dels gjennom streng regulering av dei private bankane og obligasjonsmarknaden.  

Regjeringa tok avgjerdene i pengepolitikken. Noregs Bank var teknisk gjennomførar av politikken til regjeringa. I 1949 overtok staten aksjane i Noregs Bank. Frå 1965 skulle den nye kredittlova gje styresmaktene meir effektive verkty i kredittrasjoneringa.

Til liks med mange andre land opplevde Noreg ein lang periode med god økonomisk vekst. Bustadstandarden blei heva for mange. Mange av reguleringane slutta etter kvart å fungere og blei til slutt illusoriske. Både kapitalrørslene ut og inn av landet og den innanlandske kredittilførselen fann nye vegar. Derfor måtte stadig nye hòl i reguleringane tettast, utan at ein greidde å dempe utlånsveksten tilstrekkeleg. Lønns- og prisveksten kom ut av kontroll. Oljeprissjokka og dei kompenserande devalueringane på 1970- og 1980-talet gav tidvis tosifra inflasjon. Vinteren 1985–86 fall oljeprisane. Krona blei i mai 1986 nedskriven med 10 prosent.